ایران فوتبال مارکت_برای هر کودک ایرانی، دو حق انتخاب وجود دارد. البته که تیم های شهرهای دیگر محترم هستند اما حتی به میان آنها که پا بگذاری هم نشانی از قرمز و آبی خواهی یافت.
کودکان ایرانی یا به مکتب حجازی و پورحیدری دل می بندند، یا عاشق مکتب پروین و دایی می شوند. همه چیز در همین دو رنگ خلاصه می شود. از انتخاب رنگ لباس بگیر تا ساختن رویاها با همان رنگ.
آنها برای این رنگ، این تیم و این نام، جان می دهند. اما این هواداری تا جایی قابل پذیرش است که فقط روی سکوهای استادیوم بنشینی. اگر در لباس دیگری دیده شوی، باید بی طرف باشی؛ اما و اگر ندارد. هواداران فوتبال در ایران، مدیر رنگی، وزیر رنگی، رئیس رنگی، مجری رنگی، داور رنگی و هرچیز رنگی دیگری را بر نمی تابند.
دربی پایتخت به عدد ١٠٣ رسیده و در اکثر قریب به اتفاق این صد و سه تقابل، با همه تدابیر پیشگیرانه برای جلوگیری از وقوع اتفاقات حاشیه ای اما باز هم بودند کسانی که به رنگی بودن متهم شده اند. آخرین مورد هم به رئیس کمیته داوران فدراسیون فوتبال بر می گردد.
دربی صد و سوم اما از همان ابتدا متفاوت شروع شد. وقتی قرار است آخرین چهارشنبه سال را یا آبی باشی یا قرمز، ماجرا کمی متفاوت می شود. علاوه بر زمان خاص این مسابقه، اتفاق تاریخی حضور داوران زن در اتاق VAR است که در نوع خود قابل تحسین و ستایش است.
روز گذشته اما با اعلام مهدی تاج، دومین داور بانو هم برای قضاوت در دربی معرفی شد. مهناز ذکایی اما تنها ٢۴ ساعت این فرصت را داشت تا عنوان داور دربی را یدک بکشد. چرا که هواداران فوتبال بلافاصله با انتشار تصاویر او در سمت قرمز ورزشگاه، رنگی بودن وی را تشخیص داده و فشارها بود که بر سر فدراسیون وارد آمد.
در اینکه مهناز ذکایی نیز می توانست نام خود را جاودانه کند شکی نیست؛ اما اینکه یک داور هم می تواند علایق رنگی داشته باشد، مسئله است. موضوعی که در جامعه هواداری ایرانی هنوز جا نیفتاده است. اینکه ذکایی علی رغم تمایل به رنگ قرمز، قضاوت عادلانه ای داشته باشد مهم است. ولی در میان هواداران، این جملات از کمترین درجه اهمیت برخوردار است.
اینکه فدراسیون و کمیته داوران چه تصمیمی خواهند گرفت هنوز مشخص نیست؛ اما در اینکه نگاه ما نیازمند تغییر است، هیچ شکی نیست. البته که هواداران تیم استقلال حق دارند نگران این علایق رنگی باشند، اما برای ایجاد تغییرات باید از جایی شروع کرد. چرا که هر کودک ایرانی، یا قرمز است یا آبی؛ فرقی نمی کند هوادار باشد یا یک داور، رئیس باشد، یا وزیر. پذیرش این علایق و دخیل نکردن در نتیجه کار است که اولویت دارد.