ایران فوتبال مارکت_مرتضی خائفی ۶٢ ساله و از هواداران متعصب انزلی چی بود. کسی که حالا باید از افعال گذشته برایش استفاده کنیم. او که مشکل قلبی نیز داشت، دقیقه ٢٠ بازی شب گذشته تیمش برابر سپاهان دچار حمله قلبی شد. اتفاقی که در همه جای دنیا با توقف بازی همراه می شود.

اینجا اما داوود رفعتی، ناظر با تجربه اغلب بازی های لیگ برتر از متوقف کردن بازی خودداری می کند. پزشکان ملوان که از قبل آقا مرتضی را می شناختند، این موضوع را به داور اعلام می کنند. اما حد فاصل رسیدن پزشک به بالای سر آقا مرتضی، او جانش را از دست می دهد. جانی به مراتب با اهمیت تر از برگذاری هر مسابقه ای.

داوود رفعتی اما معقتد است نباید بازی را متوقف می کرده. او بدون اینکه خنده اش بگیرد گفت: «حتما این عزیز عمرش به دنیا نبوده که فوت شده. کدام قانون گفته من باید آمبولانس را در اختیار تماشاگر بگذارم؟»

سوال اما اینجاست که مشکل از قانون است یا قانون گذار؟ وقتی حتی مجریان قانون نیز هیچ چیز را گردن نمی گیرند. وقتی می شود از کشورهای دیگر الگو گرفت چرا دریغ می شود؟

مازیار زارع در باره این موضوع گفت: «در حین بازی به ما دروغ گفتند که هوادارمان زنده است. چرا بازی را متوقف نکردند؟ ارزش هیچ چیزی به اندازه جان انسان نیست.»

پس‌ از این اتفاقات، فدراسیون اعلام کرد مسئولان برگزارکننده بازی سپاهان و ملوان تا اطلاع ثانوی و صدور رای نهایی، محروم شدند.

فوتبال با هوادارانش زنده است. آنها به مستطیل سبز چمن پوش معنا می بخشند. همان کسانی که جان شان برای برخی مسئولین فوتبال هیچ اهمیتی ندارد.

بیل شنکلی روزی گفته بود: برخی مردم گمان می‌کنند فوتبال مسئله مرگ و زندگی است. اما می‌توانم به شما اطمینان بدهم که فوتبال خیلی خیلی مهم‌تری از مرگ و زندگی است. اما شاید او اشتباه می کرد. هیچ چیز در این دنیا ارزش از دست دادن جان انسانی را ندارد. حتی اگر فوتبال باشد.